Ireneusz Iwański był jedynym członkiem Rotary Club Olsztyn, który dwukrotnie był jego prezydentem, dlatego posiadał odznaczenie Paul Harris Fellow (PHF), przyznane w 2007 oraz 2020 roku. Do klubu, którego komitet założycielski w 1991 roku tworzyli Franciszek Wenta, Antoni Celmer, Leszek Niedzielski, Aleksander Reisch, dołączył w 1994 roku, stając się jedną z jego najbardziej znaczących postaci.
To dzięki Ireneuszowi trafiłem do Rotary w 2008 roku . Co nas połączyło? Dwie pasje : miłość do mediów oraz sportów wodnych. Ja – teoretyk i badacz, zajmujący się socjologią masowego komunikowania, żeglarz i kajakarz , spotkałem na swojej życiowej drodze praktyka dziennikarstwa radiowego, człowieka wielu pasji, wśród których znaczące miejsce zajmowało żeglarstwo motorowodne. Rozpoczęliśmy nasze wspólne wyprawy po Jezioraku, Wielkich Jeziorach Mazurskich, zawijając do wielu portów, z których jednym z nich okazało się Rotary.
Współpracowałem z Ireneuszem na wielu płaszczyznach, w tym radach programowych Radia Olsztyn i TVP Olsztyn, zapraszałem jako prelegenta na organizowane przez siebie konferencje naukowe, takie jak „Radio w cyfrowym świecie”, jaka miała miejsce w 2015 roku na Uniwersytecie Warmińsko – Mazurskim w Olsztynie, m.in. z udziałem wybitnego znawcy radia, socjologa i medioznawcy prof. Stanisława Jędrzejewskiego. Ireneusz jako praktyk radia doskonale odnajdywał się w środowisku ludzi nauki, będąc niekwestionowanym ekspertem w tym zakresie. Uzyskał taką pozycję specjalisty od radia przez długoletnie terminowanie w tym rzemiośle, po latach spędzonych z przysłowiowym mikrofonem w dłoni.
Swoją przygodę z radiem rozpoczął w czasie studiów na weterynarii w Akademii Rolniczo – Technicznej w Olsztynie. Zainteresował się studenckim Radiem Kortowo, w którym zdobywał pierwsze szlify radiowca. W 1982 roku związał się z olsztyńską rozgłośnią Polskiego Radia, w której pracował do 1993 roku. Na stronie internetowej Radia Olsztyn [wpis z 26.09.2025 , reportaże Ireneusza Iwańskiego] można przeczytać, iż w latach 80. był czołowym reportażystą Radia Olsztyn, zaś wiele jego reportaży zdobyło uznanie w ogólnopolskich konkursach, jak chociażby „Do życia i wolności” z 1988 roku, wyróżniony w konkursie ,,Porozumienie” organizowanym przez Radio Białystok . Jak wspominają Jego koledzy z radia : „Miał wyjątkowy dar do wyszukiwania ludzkich historii, przełamywania barier i docierania z mikrofonem w miejsca niezwykłe. Cechowała go dziennikarska dociekliwość i umiejętność nawiązywania kontaktu z każdym rozmówcą. Bohaterowie nagrań otwierali się przed nim niezależnie od ich wieku, pozycji zawodowej, wykształcenia czy sytuacji życiowej”. W Jego karierze dziennikarskiej na uwagę zasługuje wieloletnia współpraca ze słynną radiową Trójką, czyli Programem 3 Polskiego Radia.
Słuchając po latach Jego reportaży można zauważyć, iż ich Autor był niewątpliwie twórcą cechującym się głębokim humanizmem, umiejętnością uchwycenia szczegółów, wrażliwym na swojego rozmówcę. Jego prace łączyły dokument z literackim stylem, co stawia je w gronie wartościowych przykładów polskiego reportażu radiowego. Pamiętajmy, iż tworzył w epoce, gdy radio, ów techniczny wynalazek z początku XX wieku, było ważnym medium informacyjnym, kształtującym przestrzeń publiczną w Polsce, mającym milionowe grupy radiosłuchaczy.
W 1994 roku stworzył prywatne Radio WaMa, nadające w Olsztynie, Iławie, Mrągowie i Giżycku. Założył również Konwent Lokalnych Komercyjnych Nadawców Radiowych. Z czasem zdecydował się sprzedać stację – jak sam wspominał, powodem były względy zdrowotne. „Stałem się pacjentem Centrum Onkologii w Warszawie i musiałem podjąć decyzję, czy będę dobrym pacjentem, czy dobrym prezesem radia” (radiopolska.pl) – wspominał po latach.
W 2002 roku powołał do życia spółkę EMI-PRO, zajmującą się produkcją audycji radiowych i telewizyjnych, w tym słynnych gawęd o języku językoznawcy prof. Jerzego Bralczyka „Słowo o Słowie”. Produkował również programy radiowe takie jak „Samo zdrowie”, „Auto Rodeo”, „Moto Expert” ( z udziałem kierowcy rajdowego Krzysztofa Hołowczyca ), emitowanych przez blisko 70 lokalnych stacji radiowych w Polsce i rozgłośni polonijnych za granicą. EMI-PRO zajmowała się ponadto produkcją cyfrowych nagrań książek – audiobooków [www.press]. Od 2008 roku był członkiem rady programowej Radia Olsztyn, przez kilka kadencji jako przewodniczący.
Ireneusz Iwański był nie tylko zasłużonym Rotarianinem, wybitnym dziennikarzem radiowym ale również wydawcą, który powołał do życia Wydawnictwo Butterfly . To w nim ukazała się polsko-angielska monografia „Rotary – Świat – Polska – Olsztyn. Rotary- World – Poland – Olsztyn”, powstała pod Jego redakcją w 2021 roku, w której to publikacji miałem zaszczyt uczestniczyć, pracując w Radzie Redakcyjnej. Równie ważną pasją Ireneusza była historia, szczególnie II wojny światowej, przejawiająca się m.in. w badaniu tajemnicy zniknięcia słynnej Bursztynowej Komnaty, nazywanej „ósmym cudem świata”, którym to tematem zajmował się jeszcze jako młody dziennikarz. W rezultacie rozlicznych studiów, analiz dokumentów archiwalnych, dziesiątków rozmów, powstała książka „Prawdziwa historia Bursztynowej Komnaty i Ericha Kocha”, próbująca zrekonstruować losy Komnaty, ale również przybliżyć postać Kocha , nadprezydenta Prus Wschodnich, którego podejrzewano o to, że zna miejsce ukrycia Komnaty.
14 września 2025 r. został odznaczony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Medal „Chwała Sztuce” jest jedną z najważniejszych nagród w dziedzinie kultury w Polsce, znakiem najwyższego uznania państwa polskiego dla twórców, animatorów kultury, badaczy i osób wspierających rozwój życia artystycznego. Wręczający medal wiceminister kultury Maciej Wróbel w swoich mediach społecznościowych napisał o Ireneuszu Iwańskim : „Dziennikarz, pisarz, wydawca, człowiek kultury i oddany społecznik. Wielka postać Warmii i Mazur!”.
Ireneusz Iwański zmarł w wieku 68 lat po długiej i ciężkiej chorobie 25 września 2025 r. Jak podał na swojej stronie internetowej Twój Kurier Olsztyński (TKO), nazywając Iwańskiego „radiowym wizjonerem”, Jego śmierć to ,,ogromna strata dla środowiska dziennikarskiego i radiowego. Jego głos i projekty na zawsze zapisały się w historii Warmii i Mazur, a także w pamięci słuchaczy i współpracowników”.
Navigare necesse est, vivere non necesse (,,żeglowanie jest koniecznością, życie – nie”), twierdzili Rzymianie. Ta metafora przypisywana Pompejuszowi Wielkiemu, wykracza dziś poza kontekst antyczny, dotyczy działania, odwagi ,podejmowania ryzyka, przekraczania granic. Człowiek nie istnieje tylko po to, by przetrwać – lecz by tworzyć, realizować wyższą misję, odkrywać, wyruszać w podróże, te dosłowne, ale i duchowe. Doskonałym wyrazicielem tej prawdy było to, co Ireneusz Iwański realizował w swoim życiu zawodowy, ale i społecznym jako Rotarianin.
Żegnaj Przyjacielu – i do zobaczenia na innych niebieskich wodach.
Prof. dr hab. Marek Sokołowski, RC Olsztyn
